بعضی ن فکر می کنند ( خودم هم تا همین چند وقت پیش) به صورت عام بین خود رازهایی دارند. رازهایی که بدون کلامی و با قرارداد نانوشته ای در بین خودشان نگه می دارند. رازهای ناگفته ای که نباید گفته شود. چون زشت، حال به هم زن، چندآور و منزجر کننده است. زهی خیال باطل!
فقط یک لحظه تامل همه چیز را روشن می کند. هر زنی هر رازی را که دارد به شوهرش یا پارتنرش می گوید. شاید عده ای ناچیزی باشند که نگفته بگذارند آن هم برای مدتی.
حالا فکر کنید همه شوهران از همه چیز همسرشان خبر دارند. خبر دارند ن می شوند، وقتی می شوند چه حالی و چه دردهایی دارند و در کل این پروسه چگونه است.
همه ی مردهی عاقل و حتی غیرعاقل :) خبر دارند که شب ها چه اتفاقاتی بین دو نفر غیر همچنس در اتاق خواب می افتد.
همه ی مردها خبر دارند که در مطب ن، زایشگاه ها، سونوگرافی های واژینال و .چه رخ می دهد.
این ها را گفتم که گفته باشم، که همه می دانند. پس چرا ما زن ها باید زندگی مخفی با بدن ها با فیزیولوژیک مان داشته باشیم! مثلا چرا وقتی هستیم و درد داریم نباید دلیل اصلی را بگوییم! چرا نباید وقتی در مطب پزشک ن معاینه شدیم و حس ناجوری داریم حرفی از آن به میان بیاوریم و غیره.
واقعا چرا!
وقتی همه می دانند و با آن کنار آمده اند ما خودمان چرا پنهانکاری می‌کنیم! مگر خدا ما را این گونه نیافریده! مگر این بدن طبیعی ما نیست!
این چیزی بود که امروز فکرم را سخت به خود مشغول کرده است.
من تفاوت دختر و پسر را با پسر یازده ساله ام در میان گذاشته ام. عکس العملش دور از انتظارم بود.( عاقلانه و منفعل) خوشحالم که توانستم بگویم دخترها می شوند برای همین از پوشک ( یا همان نوار بهداشتی) استفاده می کنند.
درباره این سایت